Gutthilaya - ගුත්තිල කාව්ය ය
සංඥාපනය
සිංහල කවි පොත් අතුරෙන් ගුත්තිල කාව්යඅය කරම් ජන සම්භාවනීය අන්යප කව් පොතක් නැත්තේ යැයි කිය යුතුයි. ඊට හේතුව නම් එය කාව්යන රසයෙන් අනූන වන අතර වැඩි දෙනාට කියවා තේරුම් ගැනීම පහසු වීමයි. මේ නිසා ම ගුත්තිල කාව්යනය ඉතා දීර්ඝ කාලයන සිට පාඨශාලාවන්හි භාවිතා කරන ලදි. පින් පල ඇසීමට රුචි වූ බෞඬ මහා ජනයා ද මෙය ඉතා ආදරයෙන් පරිහීලනය කළහ.
ගුත්තිල ජාතකය ඇසුරු කොට මේ කාව්යරය රචනා කරන ලද්දේ වැත්තෑවේ හැමුදුරුවන් විසිනැයි මුඛ පරම්පරාවෙන් පැවැත එයි. ඒ මිස කතෘ පිළිබඳ කිසිම සටහනක් පොතෙහි හෝ සමකාලීන ඉතිහාසයන්හි හෝ ඇතුළත් නොවේ. ගුත්තිල කාව්ය්ය කතෘ තොටගමුවේ ශ්රීන රාහුල ස්ථවිරයන් වහන්සේ ගේ ගොලයෙකැ යි ද කියනු ලැබේ. ආචාර්යයන් වහන්සේ හා සමඟ ඇති වූ මත බේදයක දී තමා ගුරු දොහී වීමේ විපාක හොඳ හැටි දන්නා බැවින් ගුරු දෝහියකු නොවන බව ඇඟවීමට තමාගේ කාව්යි රචනාවට ගුත්තිල ජාතකය තෝරා ගත් බවද කියත්. සිය පින් සිරිරත්’ යනුවෙන් ප්රතථම කව වායු ගණයෙන් ආරම්භ කිරීමේ විපාකයක් වශයෙන් මෙම කාව්ය් කතෘහට දෙශ ගත වීමට සිදු වූ බව ද මුඛ පරම්පරාගත කථාවෙන් ප්රපකාශ වේ. වායු ගණයෙන් මුල කව රචනා කිරීම නිසා කෙසේ වුවත් ස්වකීය ගුරුවරයාගේ අප්රකසන්නය නිසා මේ කාව්යක කතෘ සිය රට හැරදමා විදෙශ ගතව සංචාරය කිරීම විශ්වාස නො කළ හැකි කරුණක් නො වේ.
No comments:
Post a Comment