ගිරා සංදේශය 3 කොටස

ගිරා සංදේශය 3 කොටස


Monday, 04 July 2011 22:48



171. සිකි පිල් සත් කෙළේය ගිරි කුළේය - රොන් සක් සක ‘ඹළේය තුරු බෙළේය

බිඟු දැල් වමු’දුළේය ගජ රළේය - රජ සිරි අත් කෙළේය වන ගෙළේය



172. දිලි හෙන ග ඟු ලැ ලි ය ඇද - හැලිය - ගිලි මල් ‍රොන’වුලිය සුදු වැලිය

ම ද ම ත් හස කැලිය වන විලිය - දැ ක ය ව මන කලිය වන මලිය



173. අතු අතිනැ’ද ග සා ය තුරු රැසාය - කෙළන පන්දු ලෙසාය සහ තොසාය

පැන - ගෙන වන හිසාය මග අසාය - යන වඳුරන් නිසාය නොව ලසාය



174. අඹ දළු තඹ පබා සිඳ නොතබායා - ගෙන තම පිය අඹා තුඩ’ග තබායා

සිඹ සිඹ රති ලොබා දෙපිය ගබායා - උන් පරපුටු සුබා සකි නරඹායා

175. ඉඳුනිල් කොළ ‘තුරා එපැහැ ‘යුරායා - විලිකුන් අඹ ‘වුරා තුඩගිනි’රායා

එන රස උරා උරා ලොබ නොහැරායා - නරඹ රඳන ගිරා පෙළ ඉඳුරායා



176. එන රිවි බිඹු දුලා ගිර’ග බලායා - ගිරි නිල් මල් තුල දිගු හඬ සසලායා

දිගු කර නිල් ගෙලා දිගු හඬ ලායා - රඟන මොනර බලා නොසිට පලායා



177. දුන‍ුකේ පෙති ගොතා වරල ඉතායා - පිපි මල් රොන් ගතා තවර ගතායා

වියොවග යුද පතා එවන පෙතායා - එන වන සර කතා නොකර කතායා



178. ව න සර දුක තම සිත බිය සලසා - ග න ගැබ ලෙළ දෙන විදුලිය විලසා

ව න ගැබ ඔබිනො’බ පැන යන නොලසා - තැන තැන මුව රළ දැක යව සතොසා



179. ව න විල් වැද බොල් සෙවෙලැ’ඟ තවරා - ග න වල් කැල ඇර ගෙන අතිනු’දුරා

දි ගු උල් සිඟු යොමු කර කර අඹරා - පි ළි මල් වන මීවුන් දකු නුදුරා



180. වි ල් තෙර වළ බිඳ හෙව මඬ තවරා - බොල් කර හෙළ නෙළුඹ’ල කමිනු’දුරා

බොල් කෙළ පෙණ පිඬු දෙකොළින් වගරා - ව ල් වැද යන ඌරන් බල ඉඳුරා



181. වැ ද සෙද උනුනට පසු නොබසිමිනේ - බි ඳ බිඳ අඹ කැන් ගෙන අතිනේ

ඇ ද ඇද තුරු වැළ ගළපන ලෙසිනේ - රොද බැඳ එන රිළවුන් බල තොසිනේ



182. නිති වැළලා ගෙන තුරු හිමියනි - එන බමරුන් දැහැ පලු පතතිනි

සිටි පිපි ලිය දැක කුල’ඟන මෙනි - සකි ලස නොව යව තොස වඩමිනි



183. ලොබ කොට දුන් ගිරවුන් තුඩු පබා - අසු කොට නොහැරම ඇතුළත තබා

පිට තට පෑ යුරු බිඹු වැළ සුබා - ත - නෙතට පෙනෙනුය මහ වන ගැබා



184. නික සළ වැලි තල පිටුවල ‍වෙනේ - පිල ‘ඹල සිකි කෑන් ලෙස වෙන වෙනේ

රොනදොළ බිඟු මුළු රැඳි තැන ‍ තැනේ - පැ හැ දු ළ මල් කස තුරු වැළ පෙනේ



185. දි සි නි ම ල් වන දෙව් කලා - මි ණි මෙවුල් ලෙස මන කලා

රැ ඳි මි දෙල් මල් කැන් බලා - යව කො‍ෙඬාල් මිනි සිරි සුලා



186. ව න දෙවඟන සරණත ලා - තැන තැන වැකි ලෙස උදුලා

ව න තුරු හිස රැඳි ළ දලා - ම න තොස කර බල එකලා



187. ගු ව න පැතිරි රවි රැසිනේ - එ ව න බියෙන් සැඟවෙමිනේ

සැලෙන අඳුරු කැටි ලෙසිනේ- එලෙ න වවුලු කැලන් පෙනේ



188. එ ව න රජුගෙ තද තෙද මුළු - බ ම න විලස පෑ සුලකුළු

ස ර න විලස විලිකුළු මුළු - ත මන ලෙසට බලඟ යහළු



189. නොමඳ රසින් රැඳුණු අවට - ක ර ඳ කුසුම් දැක තුරු යට

වි ල ඳ‍ වෙදැයි සිත සැක කොට - ස බ ඳ ගොසින් නොවන් නිවට



190. වි සි ර ගෙන ගඟුලැලි වැ‍ෙඳ් - ත ව ර ගෙන මල් මුවර‍ෙඳ්

බ ම ර රැවු ඇද මඳ ම‍ෙඳ් - පැ තිර රන මඳ නල වි‍ෙඳ්



191. ගි ම න දුර පලවන නිසා - ස ල න මිණි තල් වට ලෙසා

යනෙ’න යුග පියපත් ගසා - ද කි න සිය සියොතුන් රැසා



192. ස ර ද නුල තුරු වැළ ලෙසේ - නොමඳ පිපි කොඳ මල් රැසේ

ස බ ඳ ඉඳ ලිය මඬු කුසේ - පැ හැ ද විඳ වන පල රසේ



193. කොවුල් කුල් නා නොකමසේ - සු පු ල් මල් රැඳි තුරු හිසේ

ක ම ල් විල් වෙත මුව රැසේ - වි ස ල් වල් දැක ගොස් තොසේ



194. ඇ වි ටු වලා දිය ගෙන සිඳු මැදට බැස - වෙරළ වලා සිටි යනු බැරිව නුබ කුස

නොමඳ වලා කුළු ලෙස දිසි ඇම දවස - මු හු දු වලා තුරු පෙත වැද ඉඳ සතොස





195. සියොතුම් පා පහරින් හැසිරෙන දෙතර - නිති කම් පා වන තුරු මල් රොන් පැතිර

තද ගිම් පා කර ලැබ ලන දිය දහර - මහ දම් පා මෝදර දැක යව මිතුර





196. විහිඟුම් වෙරළ වැද - වැද දෙන සිඳු ගොසායෙන්

සලසිත්ව බා නොගොසින් - තො ගොසින් සෙද කසායෙන්

197. වි දි විහිඟුම් සමුදුර වෙරළත හමුව - සු ර පු ර බිම් බට මෙන් වඩවන ළමුව

සැදි පල ‘රම් විසිතුරු ගෙ උයන් සුමුව - දකු මනරම් සව් සිරි පිරි තොටගමුව



198. උ දු ළ ත ර ළ මිණි වෙන් හැර ගතැයි තමා - පු ව ළ න තිඳු හට පමුණන ලෙසින් බමා

ත ර ළ නැබළ රළ ගොස පහළ කර දමා - වෙරළ වතළ සිඳු රඟ බලග නෙත් යොමා



199. සුනිල් නෙරළු වන පිය පතර වොරඳනා - ළකල් වෙහෙර පැහැසර ගුරුළිඳුහු පිනා

වි සල් සයුර’තින් ගත් නා රදකු මෙනා - නිමල් පුලින දුල පෙත් මගට බසිමිනා



200. වෙහෙර’ තුරට සෙද නොගොසින් පළමු කොට - ප ව ර සුරිඳු නඳුනු ‘යනෙ’ව් දිසි අවට

නිතොර සුසැදි මල් පල’රම් වන පෙතට - මි තු ර පිවිස නරඹව සිත් සතුටු කොට



201. වෙන වෙන රඟට බඳ තෝ තැනි දිය කෙළය - ය න එ න සියොත් කැල රැවු පිළිරැව් කළය

ද න ම න සතුටු වන රස පල වැල දුළය - තැන තැන අවට බබලන නන් තුරු පෙළය



202. රැ ළි න් රැ ළ බිඟුන් කෙළ වතළ දිමුතුය - කෙළින් කෙළ පොකුණුවල තඹර නුමුතුය

පෙළින් පෙළ සුරත් නිල් මල් මිණි මුතුය - ප ළි න් ප ළ විහිදි සුසැදුණු මල් වතුය



203. නොයෙක සුවඳ මුවරඳ හෙන පිවිතුරුය - ප සෙ ක සුපුල් සල් කොළොඹි’ළු විසිතුරුය

ස ස ක සහසකර කිරණෙ’ව් නොව’තුරුය - දෙසෙ ක සුපිපි සපු නා කිණිහිරි තුරුය



204. පළොල් සිහින් ගෙඳීය එරහැඳීය - දැසමන් සව් ගෙඳීය හුල් ගෙඳීය

නිලුපුල් අඹ ගෙඳීය සිහිනිඳීය - සුවඳ දසත විදීය ‘තුරු නොදීය



205. මල් රොන් තුරු සිරේය නිරතුරේය - පවන් වැදී සිරේය මළු’තුරේය

බිඟු ලොබ කර තරේය නොවිතරේය - දම් පිළිරැව් යුරේය නද කෙරේය



206. නොමඳ බමර’කුරු මල් රෙහෙණු පට - පැ හැ ද නිතොර ඇර ගෙන සිය අතු අතට

ස බ ඳ කොවුල් රැවු තෙපලෙන් මිහිරි කොට - තු රු ද දහම් පවසන වැනි වෙහෙර වට



207. ම හ රු මහ සඟන එවෙහෙර’තුරු රඳන - සි වු රු පැහැ දියුණු කර නිරතුරු රඳන

සොඳුරු පිපි නිමල් මල් කැන් සැදි නඳන - රු සි රු ඇසළ තුරු බබලයි නොයෙක තැන



208. තුරු ය ටි යෙ න් හුණු පැටි ලෙහෙණුන් රැගෙන - සිතු අ ටියෙ න් පිඹ ඇඟ පිරිමැද සෙමෙන

මල ගෙටියෙන් පැන් පොවමින් අතින’තින - සිටි පැටියෙන් හෙරණුන්ගෙන් වෙයි සොබන



209. තු රු ය ට සුපිපි නිල් කටරොළු මල් කුලය - පැ ටි කොට විදා දිගු නිල් ඇස් පිල් කැලය

න ද කොට රඟන ගෙ-මොනර ගණ මන කලය - මු තු ප ට සුදුසු පිරිසිදු සුදු වැලි තලය

210. පල රස බී තුරින් - තුර එහි කුසුම් රදසින් - තැවරී සැරී සැනහී - වෙහෙ‍රට ගොසින් සතොසින්



211. බ ඳ දද ලැල් පැහැ රද පැතිර දස අතේ - න ඳ සඳ කැල් මෙන් දිලි කෙලෙස කුළු යුතේ

කොඳ සඳ කල් සුනුවම් උදුල පල බිතේ - ඉ ඳ මඳ කල් වහසල් කැරලි මුඳුනතේ



212. පහ ළ සිත’බ හිම හිම සෙල් මහිම හැර - වතළ අහස් ගඟ රළ වැළ පැහැ පැහැර

අඹළ කිරණ පෙණ පෙළ ලෙස නොම වැහැර - උදුළ පොහොය මළු සිරිසර බල වෙහෙර



213. නි තො ර ඳ න සඳ රස් ලෙස මුනි පුදට - නො හැර බැබලි මළු පැහැසර සතර පිට

පැ ති ර ඇඹර කඳ ගෙන සිටි මෙන් අවට - මි තු ර උදුල මහ’වුර දුට වෙයි සතුට



214. ගු ව න් කුස පැතිරි රන් කැරලි මිණි රැසේ - ප ව න් වැද ලෙළෙන දද මිණි කිකිණි ගොසේ

ලෙවන් සතුටු කළ හිම ගිරි කුළෙ’ක ලෙසේ - ස වන් මැදුර බල දිලිහෙන ඉඳුරු දෙසේ



215. නර ණ සකොබ කළ සඳ නොකමසේයා - කිර ණ පිඬුව දිසි අම රස ලෙසේයා

දෙරණ පසිඳු එවෙහෙර වම් දෙසේයා - කිර ණ විහිදි දහගබ බල තොසේයා



216. වි දු කි ඳු වැලඳි මුදුනත රැඳි කළබ කුළු - උදු රුදු කෙලෙස ගිරි කුළු පැහැ සිරි රුකුළු

මු දු දි දු ලන දළු නිල් සා බර ලකුළු - සුදු රු දු කඳිනු’දුල දුමිඳුන් බල යහළු



217. ප ත ඟ කිරණ දුරු කළ දද ගළපාය - ස ර ඟ කවුළු බිම් බිතු දිලි පිළිපාය

නි ස ග බැබලි සුර පහ සිරි වෙළපාය - බ ල ග උතුරු දිග විජයබ මහ පාය



218. තවද, ඒ විශුද්ධ ප්රෙසිද්ධ සමෘද්ධ විහාරයාගේ මෙද එක් අසාධාරණ කාරණයෙකි.



219. ම න ර ම් වෙහෙර තුළ තැන තැන සපැමිණය - ති ය ම් බණ වසුන් විදහා අපමණය

සිතසොම් - නසින් සිහි කර බුදු ගුණය - අ බි ද ම් පෙළ අරුත් විමසන සඟ ගණය



220. උතුරු ගුණෙන් සපැමිණ පිළිවෙත් මගය - පතුරු- ව මි න් සත වෙත මෙත් මහ ගඟය

අතුරු ද හ න් කෙරෙමින් සිවු අව මගය - සුතුරු ද හ ම් පවසන සමහර සඟය



221. ස ම හ ර සුපිළිපන් සඟ ගණ මන මෙනය - පු ව තර අරුත් ටීකා ගෙන වෙන වෙනය

පැ න ස ර ඇදුරු උවදෙස් බස් දැන ගෙනය - නොමහැර ගැඹුරු තැන් විමසති විනය නය



222. ගැඹුරු නොයෙක තැන් පිළිවිස සිත් ලෙසින - වෙහෙර ප සෙ ක ඉඳ සොඳ පත්පොත් රැගෙන

නොහැර ස ල ක මින් සන් සඳරුත් යෙදෙන - හෙරණ රැ සෙ ක වියරණ ‍වනපොත් කරන



223. තියුණු නැණින් කෙරෙමින් සැක නිවාරණ - පමුණු වමින් එකිනෙක සමය කාරණ

දැමුණු සිතින් ඉඳ කර වෙහෙර පූරණ - බමුණු රැසෙක් වෙද’රුත් කෙරෙති දාරණ



224. පබා තුරු ලෙසින් බොල්ලන් ගෙන නොමඳ - තබා පෙළින් පෙළ ඇද නිල් පලග මැද

බබා සෙද තැනින් තැන ගහ ගණන් බැඳ - පබා ‍කර සිදත් සමහරු ගනිති ඉඳ



225. මු නි වි රු දෙසූ සදහම් මෙන් ඇම දවස - උ ව දු රු දුරැ’ර රකිනුව සත්වග වෙසෙස

පෙරැ’දුරු ඉසිවරන් පැවසූ නොයෙක ලෙස - වෙද වරු වෙද සතර පිරුවති එහි සතොස



226. මනහර පොත් රැගෙන පරසිදු පෙර පටන - එහි පද’රුත් කියන ලෙස නොහැර දැන ගෙන

සුරගුරු ටත් උතුරු දෙම්හයි වනපොතින - සමහරු අත් ස තර පිරුවති නොයෙක තැන



227. සි රි ම ත් සොඳුරු ‍එවෙහෙර තැන තැන ලකුළු - ඉ ඳ සි ත් ලෙසට පෙර කිවියර සිරි රුකුළු

දැන ගත් සඳ ලකර වියරණ වියත් මුළු - ප ව සත් සකු මගද එළු දෙමළ කව් නළු



228. පෙර තොප නුදුටු නොඇසු මෙබඳු සිරි සර - නෙත සිත සතුටු කර දැක පවර එවෙහෙර

පුදයට පිවිටු දන කොලහල නැවති වර - වැද ඉටු දමිටු ම - මිතුර මුනි මැඳුර තුර



229. ලක රද ඉසුරු ලද - දද කැලණිතිස් මහරද - යුව රද වරද තතු ලෙස නොදැන පිරිසි‍ෙඳ්

නිවරද වරද යතිඳුට වරද කළ ස‍ෙඳ් - කිපියෙන් සුරන් සිත් - සිඳු එත වෙරළ මැඩ ගෙන

නිසා මෙලක සෙත ඒ මුහුද පැහැ මැවූ - දි සා ‍පිළිම රුව දැක සක් දෙවිඳූ මැවූ

රුදු සෙනඟ ගෙන ආ වස්තුව යුදට - මුදුව බිණූ තෙපලෙන් ජය ගෙන ලොවට

බුදුව ‍නොයෙක් සෙත් කළ අප මුනිඳු හට - වඳුව අදර බැති පෙම් සිත් දියුණු කොට



230. ම හ ත සසර සයුරෙහි කුමුටුව සරන - අ න ත සත නිවන් පුර ගෙන යන සිතින

ස ත ත සොඳුරු බුදුකුරු ගුණදම් පුරන - දි ය ත පසිඳු නතිඳුන් දැක ගොස් සොබන



231. ප ව ර රුසිරු මහ සෑ සමග බෝ තුර - නොහැර නැමද බැති පෙම් සිතිනි විසිතුර

වෙහෙ ර පුද පසඟ තුරු රැව් නොදෙන තුර - මි තු ර තොසින් වැද සැදි සොඳුරු පහ’තුර



232. කඳ වුරු ගම් කුල - දලනිඳු ලකළ මුදලිඳු - පිවි තුරු උතුරු මුළ මහ තෙරිඳුට සොඳුරු

මු නුබුරු මහරු ගුණ සරු පිළිවෙත් ගැඹුරු - කිවි කල මුඳුන් මල් - කළ තම තෙපුල් හැම කල්

ම න ර ම් මුනි සසුන් වැඩ පිණිස නිකසළ - පැර කු ම් රජු විසින් සුත පෙමිනි ඇති කළ



සිරි බ ර මෙ‍සිරි ලක’ඟන පැළඳි පිරිසුදු - පුව ත ර මහ වෙහෙර වැසි තෙර ගණ සිනිඳු

මනහ ර රුවන් වැළ මැද බඳ මිණෙ’ක බඳු - නමකර පවර විජයබ පිරුවන් තෙරිඳු



233. තවද, අසදෘශ ප්රිඥා පාටව ප්ර ශස්තතර ත්රිය-පිටක වාගීශ්වර ශ්රී සංඝබෝධි විජයබාහු ස්ථවරොත්-තමයාගේ මෙද එක් වර්ණ භාෂණයෙක. එද තා කර්ණ භූෂණය කර



234. ගැ ඹු රු විජම් පෙළ කිරි සයුර ඇම විට - සොඳුරු නුවණ මෙර පහරින් සකොබ කොට

මි යු රු පද අරුත් අම ගෙන දෙන ලොවට - ක වු රු සදිසි වෙති මෙකලට එයතිඳුට



235. වි හි ගු ම් නොයෙක් දිටු සකිළිටු ගිම් විහිට - දෙන තුම් සග’පවග පල සිරි මුළු ලොවට

න ර ද ම් සැරි සුතුරු දම් තුඟු සුර තුරට - ම න රම් ඔහු නුවණ දෙරණම විය පිහිට



236. මු නි ව ර සසුන් මිහි මඬලෙහි කළ නදනා - ම න හ ර විනය පද‘රුත් මහ මිණි අදනා

පෙරැ දු ර ‘නුවදෙසුන් ලැබ නැණ පතළ දනා - ගෙනඇර දෙමින් කරවයි යති ගුණ නදනා



237. ස ත ර පහළ කළ ඇදුරන් සෙ පොරණය - නොහැර සිත සෙදැන ගෙන අට වියරණය

ප ව ර පබඳ බැඳ සත සතොස කරණය - නිතොර පසිඳු කරවිය සියලු දෙරණය



238. ස ස ම ය සතර සිඳු අගතිසි කර තලය - අ ස ම ය සපිරි පිරිසිදු ගුණ ඇම කලය

මෙසමය පසිඳු දියතෙහි එහිමි තෙපලය - වි ස ම ය ඇදුරු තුරු උදුරන සැඬ නලය



239. සේපිරි යත් මහ කව් දැන ගෙන යෙහෙන - සේපිය පත් කොඳ සඳ යස රස සොබන

පෑ දියකොත් බඳවා දියතෙහි නිතින - ඒ සිරිමත් යති හිමි බබලයි නඳක



240. පසිඳු රුසිරු සරසවි ලිය රැඳි නිතොර - කිවිඳු සවන් බිඟු වැළ තුටු කළ නොහැර

පු බුදු සොඳුරු ඔහු මුව තඹරට පවර - සිනිඳු සුවඳ මුවරඳ විය සඳ ලකර



241. ති ව ට කසබු ඉසි සුරගුරු මෙන් සුබඳ - ලොවට කලණ ඒ යති සඳුගේ නොමඳ

සුමට වදන් දුල විසිතුරු මහ මුහුද - දසට පොරණ රළ පතරින් පිරි නිබඳ



242. අ ව ට ඉඳින පඬිවරුනටද අඩදැණි - සි තට සතුටු වන සොඳ පද’රුත් සරණි

රුව ට කියන පෙර ඇදුරන් ලෙස පැමිණි - ඔ හු ට දස’ට විදු තැන් විය සිය පවෙණි



243. ‍නොමි ක ර න මිසදුටුවන් බස් අබඳ - නි සී නැණැති සිරි පැරකුම් රජුට නඳ

ර සී ගැඹුරු තෙපලෙන් සැක සිත පසිඳ - දෙ සී සුවා’සූ දහසක් දහම් කඳ



244. එ හිමි කෙලෙස් ගිරි මුදුනින් වැහෙන සොඳ - දහම් අහස් ගඟ දුල දිය දහර වැද

නොමඳ සතොස් අම ඔදසින් පිරි නිබඳ - බැබලි වෙසෙස් නරනිඳු සඳ කිරි මුහුද



245. දෙ ස න දහම් දන මන කර විකාසය - සොබන එයති සඳුගේ ගුණ නිවාසය

නඳන වදන් නළ’ඟන පෑ විසේසය - රඟන පවර රඟ බිම් විය සබාසය



246. ප සැ ස් පසැස් කර වදහළ ලෙසම සොඳ - නිදොස් වෙසෙස් පිළිවෙත් සිරිත නොවිහිද

සදොස් කෙලෙස් සතුරන් ඔද මැඬ නොමඳ - අ පි ස් සතොස් ගුණයෙන් වැජඹෙයි නිබඳ



247. සි ල් සෙනඟහු ය ස සෙමෙරහු මෙත් සතහු - ගුණ’බරණ හු ද ද ම් කිරු ළහු නැණ කගහු

බු න් න ර ඟ හු තව තෙද’ණ හු සරි රජහු - සු ර ඇ දු රු හු හැර ක ව ර හු වනති ඔහු



248. සහ සැස් යුරු සොඳුරු පැරකුම් නිරිඳු ගෙන - මහ වෙල් ගොඩ පිටිය ඇතුළුව නොයෙක තැන

මහ ගම් බිම් පමුණු කොට අමුතු ලැබ‍ගෙන - බහ දුරු සිරි සිරින් එහි වැ‍ජඹෙයි නිතින

249. මිතුර, ඒ යතීන්ද්රතයාට විඥාපනිය කොට ප්ර ථමෝද්දිෂ්ට විශිෂ්ට සදිෂ්ට සන්දේශයට දැන් ප්රාෙප්තාවසර ඇත්තේය. එයිදු ස්වර්ණ කර්ණවතංස කර.



පවර මුනි වදහළ පිළිවෙත් නොහැරම වස න සසග පවර සැප සැබවින් සිදු කරන සමග මහඟු මහ සඟ ගණ මෙහෙවරින



මුළු ලොවට වැඩ වන - තෙපලක මෙමා පවසන - නිතොර සතන් වෙත දක්වා මෙත් කුලුණු

නොහැර මෙසිරි ලක්දිව රැකුමෙහි දැපුණු - පැළඳි මුනිඳු සිරි පද කමල උතුම’ඟ

වැලඳි සුසිරි මනු රද නිති කොමළ’ඟ - පැහැදි ගැමුණු නරනිඳු සේ දහම් මග

සුසැදි මෙසිරි පැරකුම් නරනිඳු සමග -

251. සමුදුර හිම් අවට - සව් සිරි සපිරි සිරි ලක - අ මා කර කිරණ සේ පිරිසුදු දිවැස

යොමා කුලුණු ගුණයෙන් දැක ඇම දවස - අමිතුරු විස වැසන් - වෙසෙසින් අතුරුදන් කොට

ප න් වා රෝග බිය යක් උවදුරු දුරට - පෙන්වා තමා බෝසත් බව මුළු ලොවට

නොහැර වි ජ ය සුබ සිරි සැප දියුණු කොට - නි තොර ර කින ලෙස සහපිරිවරින් සිට

අ ද ර සි ති න් අයදින ලෙස නතිඳුහට - මි තු ර තොසින් සැළකර ඒ යති සඳුට



252. පමණින් දස දහස් - යොදුන් වූ දඹ දිව සිට - මුනි තුන් තරා ගමනක් වැඩ සිරි ලකට

මතු අන් තරා හැර යක් සෙනඟ දුරු කොට - පිහිටන ලෙස සසුන් - සැලසිය බලා දිවැසින්

තුස්වා සු රා ‘සුර ලොව එක ලෙස දිස්න - පස්වා දහස් පවතින ලෙස බුදු සස්න

සි ත සතොසේ රකිනුව ඇම වර නොහැර - හි ම කර සේ ලොව දක්වා යස විසිර

දි ලි වෙසෙසේ එම නතිඳුට යළි මිතුර - යදින ලෙසේ සැළ කර තෙරිඳුට පවර

253. ත තු මෙවදන් දන්වා අප කී ලෙසට - කි තු ලිය මල් ගන්වා දිගු බිත අවට

සි තු ‍ස‍තොසින් සකි වැඩ සිදු කළ ලොවට - ම තු දෙලොවින් සුබ සිරි සිදු වෙයි තොපට



254. පි ය වීපිය ගමන් නොහැරම ගොස් ම සග - ගි ය කාරිය සැළ කොට සිදු කර සිතග

කිය වාදිය සියල් තොප යස රැස නොව’ග - සි ය නෑ සියව පවතුව සුමිතුරු සමග



Last Updated on Monday, 04 July 2011 23:01